Het jaar begint goed: de eerste lekkere wijn !

In 2021 waren we bijna gestopt met onze wijngaard en het proberen om wijn te maken van de druiven. Ans was er helemaal klaar mee: veel werk en ieder jaar konden we de wijn weggooien wegens oxidatie. Om in ieder geval nog een beetje rendement te hebben, besloten we de laatste jaren om een deel van de druivenoogst te verwerken tot druivensap. Dat kan niet misgaan en het is heel erg lekker. Ik wilde twee jaar geleden nog niet stoppen en toen ik voorstelde om een mini-tractor te kopen om daarmee de grond tussende rijen om te ploegen en zodoende het onkruid onder te schoffelen, ging Ans overstag: "Nog 1 jaar, maar als het dan niet lukt dan is het écht afgelopen." Op een veiling kocht ik een zo goed als nieuwe Yanmar mini-tractor met een ploegje erachter. Het werkt inderdaad tijdsbesparend; handmatig onkruid wieden was natuurlijk absurd. We zijn altijd op de knieën door de rijen gegaan om alles eruit te halen, met wortel en tak. Maar dat helpt uiteindelijk toch niet, het blijft komen, vooral die vervelende ganzevoet waarvan zaadjes blijkbaar zijn meegekomen met nieuwe aarde die we hebben toegevoegd aan de wijngaard nadat het was geprepareerd - alweer zes jaar geleden; je weet nooit wat je in huis haalt met nieuwe aarde.

Nu was het nog steeds zaak om toch voor de eerste keer minimaal een drinkbare wijn te maken, want dat was nog nooit gelukt. Een paar keer was de rode wijn direct na fermentatie heel lekker. Maar dan ging het nog een half jaar op vat en dan was het opeens geoxideerd, terwijl we heel schoon zijn geweest en altijd heel exact de juiste hoeveelheid sulfiet hebben toegevoegd. Althans... dat dácht ik.... Bij toeval ben ik erachter gekomen dat ik altijd 2x zoveel sulfiet had moeten toevoegen. Een paar weken geleden was ik bij Henri Fink, de Duitse vriend van rond de 35 jaar die wijngaarden aanlegt en onderhoud voor rijke finca eigenaren (zie ook mijn vorige blog post over het roken van makreel). Ik had hem gevraagd of ik nog iets moest doen voordat ik onze rosé ging bottelen. Ja dus... er moest nog voor de laatste keer sulfiet bij en hij nodigde mij uit om naar zijn kasteel in Algaida te komen waar hij de wijn kon analyseren. Ik tapte een sample af uit het vat en het rook heel goed, fris en fruitig, precies wat je van een goede rosé verwacht. Ik was benieuwd wat Henri er van vond en wat de analyse resultaten lieten zien. Allereerst: het alcoholpercentage is erg hoog, 14%. Dat is natuurlijk niet zo gek, want 2022 was een extreem warm jaar, dus veel suikers in de druiven en relatief kleine druiven door weinig vocht. De andere waarden zoals suikers, zuren e.d. waren ook allemaal erg goed. Als laatste werd het sulfietgehalte getest, dit was erg laag, zo'n 10 milligram per liter, terwijl je zo'n 50 milligram per liter wilt hebben om oxidatie te voorkomen. Er moest dus behoorlijk wat bij. Op de uitdraai van de analyse schreef Henri de berekening voor het sulfiet dat nog moest worden toegevoegd. Ik volgde zijn stappen en dacht dat hij daarmee klaar was toen hij had berekend dat er 2.4 gram bij moest (voor 68 liter wijn). Maar toen kwam de échte laatste stap: sulfiet is nooit 100% geconcentreerd opgelost in het poeder, maar doorgaans met een concentratie van 56%. Als je dus 2.4 gram pure sulfiet moet toevoegen, dan moet je dus rekening houden met de concentratie. In dit geval is het dus 100/56 x 2.4 = 4.3 gram. Ik besefte onmiddellijk dat ik altijd bijna de dubbele hoeveelheid sulfiet had moeten toevoegen en dat daardoor de wijn altijd oxideerde - hoewel ik afvroeg hoe ze dat in de tijd van de Romeinen deden, want toen voegden ze geen sulfiet toe neem ik aan. Maar hoe kon ik zo stom zijn geweest vroeg ik me af ? Ik had vele boeken gelezen over wijn maken, honderden video's bekeken en met diverse echte wijnmakers gesproken. Niemand heeft me er ooit op gewezen dat je rekening moet houden met de concentratie van het sulfiet. Achteraf heel stom dat ik dat zelf niet kon bedenken, maar waarom staat de concentratie zo verstopt in een 5 punts lettertje op het label van het product ! Misschien had ik het boek 'Wijnmaken voor Dummies' moeten kopen ;).

Momenteel is de wijngaard in winterslaap, de bladeren zijn er in de herfst reeds afgevallen en het is een wirwar van takken. Het ziet er toch heel mooi uit omdat overal een soort klaverachtige plant met gele bloemetjes tussen de rijen staat. Dat is goed, want het brengt stikstof in de grond en het houdt de grond vochtig. Want boven de grond mag het dan in winterslaap zijn, onder de grond schijnen de wortels gewoon door te groeien. Over een paar weken gaan we de wintersnoei doen en dit zullen we met een beter humeur doen dan de afgelopen jaren. Geen bijgedachten meer zoals 'waar doen we het allemaal voor'.

We wensen onze lezers allen een gezond en gelukkig Nieuwjaar !